کد مطلب:317288 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231

شجاعت محمد بن حنیفه
در باب شجاعت و دلیری او همین مقدار كافی است كه در جنگ جمل در زمان پدرش پرچمدار و سپهسالار میدان جنگ بود و با حمل پرچم مولا علی (ع) بی باكانه در پیشگاه حضرتش به قلب دشمن می زد. به گونه ای كه وقتی در مقابل حسنین (ع) به ستیز با دشمن مشغول بود و آنان را از آسیب رساندن به آن دو بزرگوار مانع می شد حضرت علی (ع) به او فرمود:

آنان (حسن (ع) و حسین (ع)) چشمان من هستند و تو دستم می باشی آیا نباید از چشمانم به وسیله دستم محافظت كنم؟

همچنین می توان به حضور پررنگ و دلیرانه اش در جنگ صفین در كنار پدرش مولا علی (ع) اشاره كرد.

محمد بن حنیفه در جنگ صفین در میان دو سپاه ایستاده و خطابه به معاویه خطبه بلیغی ایراد كرد كه همگان از دوست و دشمن را متحیر و متعجب ساخت و دوست و دشمن به فضل و برتری او سر تسلیم فرود آوردند. اما در خصوص عدم شركت وی در واقعه كربلا یا همان گونه كه علامه حلی در كتاب «أجوبه المسائل المهنائیه» به آن اشاره كرده به سبب بیماری او بوده است یا بنا به اذن امام حسین (ع) مبنی بر باقی ماندن او در مدینه به دلیل وقایعی كه در آنجا رخ داد است بوده است و این مطلب نیز در كتاب «مقتل» محمد بن ابیطالب آورده شده



[ صفحه 170]



است و بر این اساس حضور نیافتن محمد بن حنیفه در دشت كربلا معذور و مقبول است.